“ARABANIZA KÖPEK KOYDUM.”
Fıkra bu ya; bir siyasi partinin genel başkanı milletvekillerine halk ile ilişkilerini güçlendirmelerini
söyler. Kayseri yöresine giderken bir çobana rastlayan vekiller, bilgiç bir eda ile çobana; -“ Süründe kaç koyun olduğunu bilirsek bize, ne verirsin,” derler. Çoban; -“Koyunlarımdan en iyisini veririm,” der. Vekiller telefon ederek uydu kanalıyla koyun sayısını öğrenirler ve çobana bildirirler. Çoban; -“Ben koyunları sabah, akşam saymama rağmen bu sayıyı bulamadım. Koyunu hak ettiniz,” der. Milletvekillerinin arabalarından birine oradan kaptığı gibi bir hayvanı koyar. Vekiller: -“Senin bize hakkın geçti. Hakkını helal et;” derler. Çoban; -“Size ne hakkım varsa helal olsun,” der ve devam eder. -“Sizlerin parlamenter olduğunuz belli” der. Vekiller nasıl anladığını sorarlar. Çoban; -“Arabanıza bir koyun değil, köpek koydum, hiç anlamadınız” der.
“AL ELİMİ”
Bir Kayserili boğulmak üzeredir. Onu kurtarmak isteyenler “elini ver” derler. Kayserili vermeyi sevmez ve elini vermez. Kayseriliyi kurtarmak isteyen diğer biri ona “al elimi” der. Kayserili adamın elini alır ve kendini kurtarır.
Kayserili vermeye alışık değildir.
Tweetler yükleniyor...