Mazlum, Şehit Öğretmenler
Diyarbakır Bismil’de Çavuşlu köyünden henüz 25 günlük öğretmenken babasıyla birlikte katledilen Neşe Alten’in ve yine Bismil Babahaki’de küçük kızları Mahinur’un gözleri önünde şehit edilen öğretmenler Ayşe ve Numan Konakçı’nın ölüm yıldönümleriydi… Sanki Ekim ayı öğretmenler için ‘kurban’ ayıydı… 1989, 1991 ve 1992’de birer, 1993’te 23, 1994’te 5, 1995’te dört, 1996’da 4 öğretmen Ekim aylarında toprağa düştüler… Işıtmak için gittikleri ve daha sonra katillerine ‘şehitlik’ inşa edilecek topraklara…
Korkaklar için kolay hedefti onlar… Darbe yeyince misilleme istiyordu karargâh ve en basit, en risksiz, en alçakça misilleme buydu… Örgütte şöhret yapmak, öne çıkmak, kanlı sicile katkıda bulunmak ve bu esnada eylemi ‘kayıpsız’ atlatmak için kimsesiz ve savunmasız öğretmene vurmak en cazip eylem şekliydi… Hem ideolojik kılıf da hazırdı: Onlar ‘faşist TC’nin asimilasyonla görevli memurları‘ydı!.. Böyle anlatıyor bu ‘eylem pratikleri’ni Şemdin Sakık ‘Mektuplar’ında…
***
Kimisi babalarının kıyamayıp, kendilerine eşlik ettikleri kızlarıydı… Kimisi kocasını yalnız bırakmak istemeyip, dengi toplayarak beşikteki çocuklarıyla bilmedikleri topraklara, ‘kader’e koşan eşlerdi… Çoğu fakir ailelerden gelmeydi, görev bölgesi seçecek lüksleri olamazdı… En ilkel şartlarda çalışmayı göze aldılar… Kapalı okulları açtılar, ilk maaşlarıyla badanaları yaptılar…
Stalinist yöntemleri benimseyen bir örgütün korkakça saldırılarıyla son bulacak bir hayatı öğrencilerine sebil ettiler… Nereden bileceklerdi memleketin doğusuna doğru istikbâle koştuklarını zannederken aslında namluya sürülmüş kurşunlara koştuklarını? Diyarbakır Hantepe örneğinde diğer öğretmen arkadaşlarının yanından ‘seçilerek’ alındılar ve katledildiler…
Tweetler yükleniyor...