HAYRANIYIM

HAYRANIYIM

Nedir, ne değil derken nasıl böyle tutuldum?

Bir gönül deryasının dalgasına kapıldım

Bu saf halim yüzünden hep kıyıya atıldım

Boğmayan bu deryanın hayranıyım her zaman

Güzellik dolu yürek hep güzellik saçıyor

Renk, renk süslü çiçekler gülistanda açıyor

Her vakit iyi, doğru, sevgi, saygı seçiyor

Doymayan bu deryanın hayranıyım her zaman

Mecnun olup çöllere düşmek bu imiş meğer

Ferhat olup dağları deşmek bu imiş meğer

Yusuf olup zindanda pişmek bu imiş meğer

Evmeyen bu deryanın hayranıyım her zaman

Bilinen kötülüğün tamamı ona dargın

Sevgiyle güzellikle her an sakin ve durgun

Öyle bir derya ki bu sonsuzluk ona vurgun

Dövmeyen bu deryanın hayranıyım her zaman

İlim, idrak, irfanla bilip şeytanı, cini

Yok, etmek gayretiyle beyinlerdeki ini

İnsanı esir eden bitiren hadsiz kini

Sevmeyen bu deryanın hayranıyım her zaman

Yanına vardığımda beni bağrına bastı

Ne bir hüzün çağırdı ne de yüzünü astı

Çekti her türlü kahrı zannetmeyin ki küstü

Sövmeyen bu deryanın hayranıyım her zaman

Ömrünün her anında asla haddini aşmaz

Doldursalar fitneyle taşmam dedi mi taşmaz

Kendi kâinatının yörüngesinden şaşmaz

Kovmayan bu deryanın hayranıyım her zaman