Seni ilk gördüğümde liseli bir gençtim. Adının “Başbuğ” diye çığıranları görünce çok şaşırmıştım. Böylesine heybetli bir adın ve böylesine coşkulu karşılanan biri kim olabilir diye hep düşündüm. Sonra; adım attığım fikir otağında, ülkü Ocağında resimlerini gördüm… Kitaplarını okudum… Büyüklerimizden o yüce ülküyü dinledim. Ülkücü olmuştum.
“Tanrı dağı kadar Türk/Hira dağı kadar Müslüman’ız”
Türklük bedenimiz/İslamiyet ruhumuzdur” sloganları ile gençlik yıllarımı süsledim.
Hayatını, öğütlerini, çözümlerini, sevgini… Millet Sevgini, Türklük aşkını hissettim, yaşadım her defasında. Bir aşk olup yüreğime işledi birer birer…
O günlerden itibaren senin sayende ölüme seve seve gidecek kadar sevdim Milletimi, vatanımı, bayrağımı…
Kaç kere gördüm seni hatırlamıyorum.
Memleketin sokakları kan selinde boğuluyordu. Sen bu kanı durdurma çabasındaydın. Seni her gördüğüm de, sesinin tokluğunu, sert ama babacanlığını özlüyorum Başbuğum.
Artık pek çok yerde yan yanaydık sen beni pek fark etmesen de, Mitinglerde… Erciyeslerde… Türkmen şenliklerinde… beraber yaşlandık.
Bazen yakan güneşin altında haşlandık, bazen köpeklerce taşlandık.
Başbuğumuzdun. Sana gelecek bize gelsin dedik her defasında. Siper olduk, göğüs gerdik.
Yiğitlerimiz birer birer düştüler yere. Her yiğit cenazesi bizi biraz daha çoğalttı yüreğimiz yansa da. “Bir ölüp bin diriliyorduk.” “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” diye haykırıyorduk
Eylülde ezmeye, yok etmeye çalıştılar. Ancak yok olmadık sayende yeniden dirildik Başbuğum
Ve üzücü kabul ettiğimiz bir gün, bizi bırakıp; şehitlerin yanına uçtun. Oğuzlara, Alparslanlara, Ruhilere, Dursunlara, Özmenlere, Yusuflara kavuştun.
Yaşımız kırklara dayanmıştı sen gittiğinde.
Ama çocuklaştık.
Çocuklar gibi ağladık cenaze töreninde seni yolcu ederken.
Ülkü devlerini Başbuğsuz öksüz bırakan nisana kırgındık artık.
Şimdi ise;
Seni özlüyoruz Başbuğum. Ülkücüler öksüz ama davan öksüz değil!..
Aziz hatıran önünde saygıyla eğiliyor,Allah’tan rahmet diliyorum.
Ruhuna Fatiha…
Nis 04
Başbuğ Alparslan TÜRKEŞ’e
Seni ilk gördüğümde liseli bir gençtim. Adının “Başbuğ” diye çığıranları görünce çok şaşırmıştım. Böylesine heybetli bir adın ve böylesine coşkulu karşılanan biri kim olabilir diye hep düşündüm. Sonra; adım attığım fikir otağında, ülkü Ocağında resimlerini gördüm… Kitaplarını okudum… Büyüklerimizden o yüce ülküyü dinledim. Ülkücü olmuştum.
“Tanrı dağı kadar Türk/Hira dağı kadar Müslüman’ız”
Türklük bedenimiz/İslamiyet ruhumuzdur” sloganları ile gençlik yıllarımı süsledim.
Hayatını, öğütlerini, çözümlerini, sevgini… Millet Sevgini, Türklük aşkını hissettim, yaşadım her defasında. Bir aşk olup yüreğime işledi birer birer…
O günlerden itibaren senin sayende ölüme seve seve gidecek kadar sevdim Milletimi, vatanımı, bayrağımı…
Kaç kere gördüm seni hatırlamıyorum.
Memleketin sokakları kan selinde boğuluyordu. Sen bu kanı durdurma çabasındaydın. Seni her gördüğüm de, sesinin tokluğunu, sert ama babacanlığını özlüyorum Başbuğum.
Artık pek çok yerde yan yanaydık sen beni pek fark etmesen de, Mitinglerde… Erciyeslerde… Türkmen şenliklerinde… beraber yaşlandık.
Bazen yakan güneşin altında haşlandık, bazen köpeklerce taşlandık.
Başbuğumuzdun. Sana gelecek bize gelsin dedik her defasında. Siper olduk, göğüs gerdik.
Yiğitlerimiz birer birer düştüler yere. Her yiğit cenazesi bizi biraz daha çoğalttı yüreğimiz yansa da. “Bir ölüp bin diriliyorduk.” “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” diye haykırıyorduk
Eylülde ezmeye, yok etmeye çalıştılar. Ancak yok olmadık sayende yeniden dirildik Başbuğum
Ve üzücü kabul ettiğimiz bir gün, bizi bırakıp; şehitlerin yanına uçtun. Oğuzlara, Alparslanlara, Ruhilere, Dursunlara, Özmenlere, Yusuflara kavuştun.
Yaşımız kırklara dayanmıştı sen gittiğinde.
Ama çocuklaştık.
Çocuklar gibi ağladık cenaze töreninde seni yolcu ederken.
Ülkü devlerini Başbuğsuz öksüz bırakan nisana kırgındık artık.
Şimdi ise;
Seni özlüyoruz Başbuğum. Ülkücüler öksüz ama davan öksüz değil!..
Aziz hatıran önünde saygıyla eğiliyor,Allah’tan rahmet diliyorum.
Ruhuna Fatiha…
Tweetler yükleniyor...