KÖRLER İLE SAĞIRLAR, BİRBİRİNİ AĞIRLAR…
* * *
Çıkıyor insanoğlu ahlakın rotasından
Cahile taç sundular Kabil’in kotasından
Neslime pay verdiler ateşin ortasından
Volkan gibi yürekler, yanmaktadır bağırlar
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
En nadide sermaye pırıl, pırıl bir dindi
Uyaranı kovdular, eleştiren haindi
Dalkavukla yalaka bulunmaz bir kâhindi
Tasmalanmış çakallar bir işaretle hırlar
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
Kutsal değer uğruna nice canlar verildi
İftiradan ve zandan tüm sinirler gerildi
Doğru söyleyenler de dokuz köyden sürüldü
Öyle fırlamalar ki, yırtık donlardan fırlar!
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
Neler yaşadı bu baş, neler gördü bu gözler
Keşke zehir olsaydı söylediğim her sözler
Yarışır köseleyle kızarmıyor hiç yüzler
Zannettim ki her yerde boşaltılmış ahırlar
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
Yüksek rakımda biri yerini kapar kapmaz
Yanılıp şaşırıp da halka doğru hiç sapmaz
Bunların yaptığını gâvur denenler yapmaz
Arşı bile inletir milyonlarca kahırlar
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
Doğrudan yana oldum hep doğruyu söyledim
Düşündüm bir an şöyle ben mi yanlış eyledim?
Tarihten örnek alıp milli hırsla payladım
Kurtardı mı Karun’u altından o kasırlar?
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
İçim dolu, derdim çok, anlayacak baş gerek
Çoğunun kafasına vurmak için taş gerek
Fakirin sofrasına bir lokmalık aş gerek
Hiç de kolay gitmiyor kafadaki nasırlar
Körler ile sağırlar, birbirini ağırlar…
* * *
Kenan Şahbaz
Tweetler yükleniyor...