DEVLET-SIHHAT
Halk içinde mu’teber bir nesne yok devlet gibi
Olmaya devlet cihânda bir nefes sıhhat gibi.
Kanuni Sultan Süleyman
Âdem babamız ile Havva validemizin yeryüzüne indirilmesinden bu yana kaç bin yahut kaç milyon yıl geçti bilmiyoruz. Lakin şunu biliyoruz ki bu topraklarda nice sultanlar, nice padişahlar hüküm sürdüler ve nice saraylar, köşkler yaptırdılar. Heyhat ki ne o cihana sığmayan hükümdarlardan eser var, ne de kâşanelerinden… Padişahlar türap olmuş, sarayları yıkılıp harap olmuş.
Fuzûlî (ö.1556) ne güzel ifade etmiş:a
“Dehr içinde bir yıkık dîvar görsen öyle bil//Bir Süleyman mülküdür kim çarh viran eylemiş.”
(Bu dünyada yıkık bir duvar görsen, orada Hazret-i Süleyman’ın mülklerinden, saraylarından biri varmış da, felek günün birinde onu da yıkıp bu hale getirmiş diye düşün ve o yıkık duvarda faniliğin sırrını oku.) [Bkz. İ. Hilmi Soykut, Unutulmaz Mısralar, İst. 1968, s. 179]
Sultan Süleyman
Atalarımız “Dünya Sultan Süleyman’a bile kalmadı” sözünü boşuna söylememişler. Hem hükümdar, hem de Peygamber olan Sultan Süleyman kuşların dilini bilirmiş ve bütün canlılar onun emrine âmâde imiş. Rüzgâr, Süleyman’ın tahtını gökyüzünde uçaklar misali gezdirirmiş. Bu kadar güce, debdebe ve hikmete sahip olmasına rağmen ondan geriye ne kaldı?
“Seyr etti hevâ üzre denir taht-ı Süleyman//Ol saltanatın yeller eser şimdi yerinde.” (Ziya Paşa)
Şaşaalı hayat süren sadece Sultan Süleyman değil elbette. İskender, Dârâ, Cem, Şeddad, Rüstem, Feridun gibi daha nice şöhreti dünyayı tutan hükümdar gelip geçti bu fani dünyadan. Lakin onlara ait bir mezar taşı bile yok ortada. İbret gözüyle bakarak ancak onların akıbetlerinden ders çıkarabiliyoruz:
“Var fenâ deştin temâşâ et açıp ibret gözün//Nice İskender türâb olmuş nice Dârâ yatır.” (Rahmî, ö. 1751)
Alıntı
Tweetler yükleniyor...