Mustafa Kemal’in 1929’da Türk ordusu için söylediği,” Kutsal bir kahramanlık kuruluşudur” sözü ve “Askerleri sev!” Buyruğu boşuna değildir.
“Bir sabah nöbet yerini denetlemek ve nöbetteki erleri değiştirmek için bir başka manga gönderildi. Biraz sonra yeni giden manga çavuşu şaşkın bir vaziyette geri geldi.
‘Yüzbaşım, bütün nöbetçiler şehit olmuş, ama çavuş nöbeti bırakmıyor..’ dedi.
Yüzbaşı ile beraber bende gittim. Gerçekten de Çavuş nöbette idi. Bir kayanın üzerine abanmış, parmağı tetikte, gözleri açık, bütün dikkati ile ileri bakıyordu. Bir mermi alnından girmiş, sırtından çıkmıştı! Sırtı kan içinde idi. Alnından akan kan göz çukurlarından aşağı yaş gibi damlamıştı. Önce silahını alalım dedik, bırakmadı. Yüzbaşı geldi, eliyle çavuşun omzuna dokunarak, ‘Sen görevini yaptın. Nöbetin bitti…’ dedi.
Şaşırtıcı bir şey oldu. Çavuşun parmakları çözüldü, yavaşça kayıp sırt üstü uzanıverdi. Kim bilir… Kim bilebilir… Şehit orada hâlâ nöbette idi…”
* * *
Mustafa Kemal Çanakkale’de cephede bir komutanın askere kızdığını görerek yanlarına kadar gelir. Nedenini sorduğunda, Komutan: “Suyumuz yok, asker susuz, suyu ulaştırmak ta mümkün değil, bu asker ise abdest alacağım diye mataradaki suyunu harcıyor, der.” Mustafa Kemal komutana: “Bu asker belki de birkaç dakika sonra şehit olacak, bırak da istediği gibi matarasındaki su ile abdestini alsın” der ve askerin matarasını eline alarak “abdestini al evladım” diyerek askerin suyunu dökerek askerin abdest almasını sağlar.
Ağu 21
ÇANAKKALE DESTANI’NDAN…
Mustafa Kemal’in 1929’da Türk ordusu için söylediği,” Kutsal bir kahramanlık kuruluşudur” sözü ve “Askerleri sev!” Buyruğu boşuna değildir.
“Bir sabah nöbet yerini denetlemek ve nöbetteki erleri değiştirmek için bir başka manga gönderildi. Biraz sonra yeni giden manga çavuşu şaşkın bir vaziyette geri geldi.
‘Yüzbaşım, bütün nöbetçiler şehit olmuş, ama çavuş nöbeti bırakmıyor..’ dedi.
Yüzbaşı ile beraber bende gittim. Gerçekten de Çavuş nöbette idi. Bir kayanın üzerine abanmış, parmağı tetikte, gözleri açık, bütün dikkati ile ileri bakıyordu. Bir mermi alnından girmiş, sırtından çıkmıştı! Sırtı kan içinde idi. Alnından akan kan göz çukurlarından aşağı yaş gibi damlamıştı. Önce silahını alalım dedik, bırakmadı. Yüzbaşı geldi, eliyle çavuşun omzuna dokunarak, ‘Sen görevini yaptın. Nöbetin bitti…’ dedi.
Şaşırtıcı bir şey oldu. Çavuşun parmakları çözüldü, yavaşça kayıp sırt üstü uzanıverdi. Kim bilir… Kim bilebilir… Şehit orada hâlâ nöbette idi…”
* * *
Mustafa Kemal Çanakkale’de cephede bir komutanın askere kızdığını görerek yanlarına kadar gelir. Nedenini sorduğunda, Komutan: “Suyumuz yok, asker susuz, suyu ulaştırmak ta mümkün değil, bu asker ise abdest alacağım diye mataradaki suyunu harcıyor, der.” Mustafa Kemal komutana: “Bu asker belki de birkaç dakika sonra şehit olacak, bırak da istediği gibi matarasındaki su ile abdestini alsın” der ve askerin matarasını eline alarak “abdestini al evladım” diyerek askerin suyunu dökerek askerin abdest almasını sağlar.
Tweetler yükleniyor...