“BANA SAHİBİMİ ÇAĞIRIN”

“BANA SAHİBİMİ ÇAĞIRIN”

Deve sahibi adam uzun yıllar devesiyle taşımacılık yapmış. Yaşlanan deve yolun sonuna gelmiş. Artık öleceğini anlayınca; “Sahibimi çağırın da helallik vereyim,” demiş.

Devenin sahibine haber göndermişler. Devenin sahibi,

– Ne hakkı varmış ki bende? Demiş. Demiş ama yine de merak etmiş. Dayanamayıp devesinin yanına gitmiş.

– Ne hakkın var ki bende? Demiş.

Deve “Öyle deme! Benim taşıma gücüm belliyken, sen bunun iki katı çuval yüklerdin bana. Bu hakkımı helal ediyorum sana. İkinci olarak; benim günlük 10 kg yiyeceğe ihtiyacım varken, sen hep 8 kg verir kalanını vermezdin. Bu hakkımı da helal ediyorum. Üç günlük yolu iki günde gitmem için sopayla döverdin beni. Bu hakkımı da helal ediyorum. Hatta bir yavrum olmuştu. Onu da kesmiş, misafirlerinle bir güzel yemiştiniz. Bu hakkımı da helal ediyorum. Amma bir hakkım var ki, onu asla helal etmeyeceğim. Mahşerde bunu senden soracağım.” Sahibi merakla sormuş.

– Nedir o hakkın? Deve:

“Her seferinde ben yolu bildiğim, tüm yükü ben taşıdığı halde, yularımı eşeğe verirdin. Beni eşeğe mahkûm ederdin ya, işte bu hakkımı helal etmeyeceğim!”