AŞKA DÜŞTÜM DEME, KÖZ GİBİ YANMADIKÇA
* * *
Bir aşkın serüveni bir anda bitmez asla
Görünmez hiç ateşi dumanı tütmez asla
Mahşere kadar bile acısı gitmez asla
Yüreğin alev, alev öz gibi yanmadıkça
Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
* * *
Yanmayı göze alan vazgeçmez aşığından
Kaçar mı hiç pervane o parlak ışığından?
Çilesini çekenler dönemez eşiğinden
Her dakika, her saat, bir ömür anmadıkça
Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
* * *
O sevginin cemresi gönüllere düşse de
O ısı da gönüller ısınsa da, pişse de
O gönül sevdasını bir akla danışsa da
Her gördüğün güzeli o peri sanmadıkça
Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
* * *
Farklı atar yüreğin kanın damarda coşar
Bedeninde her organ her anda ona koşar
Doğru yanlış yok olur, bütün hücreler şaşar
Nazına, cilvesine, tavrına kanmadıkça
Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
* * *
Düşünmediğin vakit, anmadığın an olmaz
Onsuz yaşayamazsın bedeninde can olmaz
Yüreğinde heyecan damarında kan olmaz
Bir kuş gibi yüreğin o dala konmadıkça
Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
* * *
Kenan Şahbaz
Tweetler yükleniyor...