DEVRE ARKADAŞI OSMAN BABUŞCU’DAN HULİSİ AKAR’A:
–“Hulusiciğim,
Silahlı Kuvvetler ile yardımda olamazsın.
Silahlı Kuvvetler bu işlere karışmasın diye kanun çıkardınız ve EMASYA yani, bütün birliklerde, konum ve güçlerine göre yıllardan beri oluşmuş olan, bir tabiî afette Millet’in hayatı için çok önemli olan EMNİYET, ASAYİŞ VE YARDIM PLÂNLARINI çöpe attırdınız.
Erzurum depreminde, yardımların toplandığı, dağıtıldığı Ana Depo’nun Komutanlığı’nı yapmış olan ve tüm yapılanları, yaşayarak gören biri olarak yazıyorum.
EMASYA Planı’na göre; askerî birlikler, hemen sorumluluk bölgelerine dağılırlar, malzemelerin dağıtımından, kurtarmadan, hırsızlık ve can emniyetine karşı emniyetin sağlanmasından sorumlu görevlerini yerine getirirlerdi.
O birlikler, o bölgenin birlikleri oldukları için, sorumluluk bölgeleri olan o bölgeleri bilirlerdi.
EMASYA Planları olsaydı;
“Allah’ın bir kulu gelmedi”,
“Açız, yardım edin, kurtarın” diye bağırmalar olmazdı.
Aileler yanında hemen askerleri bulurlardı.
Göçük altında kalanları umutsuzca kurtarmaya gelecekleri beklemezlerdi.
Yıkıntılar altında inlemeleri duyulup da kurtarıcı bulamamanın ve kurtulacakken, inleye inleye ölmelerine şahit olunacak acılar yaşanmazdı.
Bu kadar ölü olmazdı.
Ele geçirilmiş yandaş televizyon kanalları, birkaç kurtarmayı ballandıra ballandıra veriyor.
Millet de kurtarma yapılıyor sanıyor.
Şehirlerde bile gidilmeyen mahalleler, binalar verilmiyor.
İlçeler, köyler, hak getire.
EMASYA planlarında, en ücra köylerin bile sahibi birlikler vardı.
Her türlü malzeme ve yiyecek oralara, anında ulaştırılırdı.
Evet, Erzurum depreminde bunlar, aynı şekilde yapıldı.
Şu anda, böyle bir organizasyon kesinlikle yapılamaz.”
Alıntı: Orhan Uğuroğlu
Tweetler yükleniyor...