ZİYA PAŞA’DAN
TERCÎ-İ BEND (1)
Bir zamanlar ben dahi düşdûm belâ-yı gayrete
Doğrulukla uğradım bin türlü derd ü zahmete
Geh vatandan ayrulup gitdim diyâr-ı gurbete
Akıbet oldum giriftar işbu mühlik illete
Veh yazık sarf etdiğim ömre zamana hizmete
Fikr içün görmek beni kâfidir ehl-i ibrete
Hayli demler bilmedim bâ’is nedir bu hâlete
Şimdi oldum dostlar vâkıf bu sırr u hikmete
Derde uğrar kim sadâkat etse elbet Devlet’e
İstikâmet mahz-ı cinnetdir bu mülk ü millete
Bir zamanlar ben de çalışıp, çabalama belâsına düştüm; –Neticede – doğruluğum yüzünden bin türlü dert ve sıkıntıya uğradım.
Kısacası doğru yolda gösterdiğim bütün gayretler yüzünden, Çeşitli güçlüklerle, sıkıntılarla karşılaştım.
Bazen vatandan ayrılıp, yabancı ellere gittim; sonunda.
İşte bu – doğruluk yolundaki- öldürücü hastalığa tutuldum.
Harcadığım ömre, zamana ve hizmete yazıklar olsun!
İbret almak isteyenlere, bu yolda düşünmeleri için, beni görmek yeterlidir.
Dostlar! Birçok zaman, bu durumun – doğruluğuma karşı gördüğüm kötülüklerin – sebebini bilemedim; ama şimdi, işin sırrını ve hikmetini çok iyi anladım:
Her kim Devlet’e doğrulukla bağlılık gösterirse, hizmet ederse O’nun başı derde girer;
Bu Devlet’e ve Millete karşı doğru hareket etmek, hâlis cinnettir, yani düpedüz deliliktir!
Devam edecek
Tweetler yükleniyor...