“Unutma, elindeki bu güç ve saltanat daimî değildir”
Dervişin biri bir gün sakin bir köşede otururken padişahla vezir çıkagelirler ve dervişin önünden geçerler. Derviş ise istifini bozmaz. Padişah, dervişin bu lâkaytlığının itibarını sarstığını düşünerek öfkelenir ve:
“Bu dervişler taifesi hayvanlar gibidir, usul âdâp bilmezler” diye söylenir.
Padişahın ünü gider vezirin canı gider hesabı, vezir hemen dervişe çıkışır:
“Yeryüzünün halifesi önünden geçti, niye saygı göstermiyorsun?”
Derviş şöyle cevap verir:
“Söyle padişaha, kimler kendisinden menfaat umuyorsa saygıyı onlardan beklesin. Hem padişah, halkı korumak için vardır, insanlar kendisine boyun eğsin diye değil. Dikkat et, koyun çobana değil, çoban koyuna hizmet eder. Bugün baktığında, kiminin padişah olup hüküm sürdüğünü, kiminin de fakruzarûret içinde inlediğini görürsün. Ama yarın mezarda herkes eşitlenecek, fakir zengin ayrımı ortadan kalkacak, şâh ile gedâ (dilenci) bir olacaktır.”
Padişah hakikatleri kabul edecek kabiliyette biriymiş ki dervişin söylediklerini doğru bulur ve:
“Benden bir şey iste” der dervişe.
Derviş:“Bir daha beni rahatsız etmemeni istiyorum” der.
Padişah:“Öyleyse bana bir öğüt ver” der.
Derviş, öğüdünü şu beyitle verir:
“Deryâb künûn ki ni’metet hest be-dest
K’în ni’met ü mülk mîreved dest-be-dest.”
(Unutma, elindeki bu güç ve saltanat daimî değildir, gün gelip başka bir ele geçecek.)
Tweetler yükleniyor...