SEVDE GEL, CANIM SEVDE GEL…

SEVDE GEL, CANIM SEVDE GEL…

Bir gün bir genç Mevlana’ya gider ve ona;
”Beni müritliğe kabul buyurun efendim” diyerek niyazda bulunur…
Mevlana gence bakar ve;
-”Hiç aşık oldunuz mu evladım?” Diye sual eyler.
Genç şaşkın bir halde ne diyeceğini bilemez.
…Mevlana, müritliğe kabul edilmesi için önce bir kulu sevmiş olması gerektiği söyler ve genci geri gönderir.
Genç ne yapacağını bilemez bir hal içinde ertesi gün tekrar tekkenin kapısını çalar ve isteğini yeniler.
Mevlana sualinde ısrarlıdır ve genci tekrar geri gönderir.
Üçüncü gün genç dayanamaz ve Mevlana’ya bu isteğinin hikmetini sorar.
Mevlana mütebessim bir çehreyle müridi olmak isteyen gence döner ve;
-“Bir kulu dahi sevmekten aciz olan, nasıl yüceler yücesi ALLAH’a aşık olmaya yol bulur?
-“Bir kulun ateşine yanmamış gönül, yüceler yücesinin aşkını nasıl bilsin, nasıl yansın?
SEV de GEL Evladım SEV de GE!!!…”