«

»

Oca 17

SENSİZ OLUNCA…

SENSİZ OLUNCA…

 

Başım, gözüm değil, her yanım ağlar

Yüreğim, kapkara geceler bağlar

Cehennem yalnızlık içimi dağlar

Dökülür yaşlarım sensiz olunca…

 

Yazdım gök kubbeye yıldız adını

Hak bana sevdirdi sevgi tadını

Çekerim, “Zümrüdü Anka” kadını

Tespihe başlarım sensiz olunca…

 

Sevgi tüm hayatın can veren usu

Bu sensizlik bana zulmün koyusu

Yalnızlık Yusuf’un bir kör kuyusu

Geçmişi haşlarım sensiz olunca…

 

Akıl da beş para etmiyor artık

Gücüm, zorbalara yetmiyor artık

Bu sevda başımdan gitmiyor artık

Kendimi tuşlarım sensiz olunca…

 

Gül yüzüm her akşam, gerilir birden

Kurtul der, yalnızlık denen şu kirden

Medet umar oldum, artık zehirden

Çatılır kaşlarım sensiz olunca…

 

Aşkım, sevgilerim inleşir sanki

Her an sensizliğe kinleşir sanki

Sensiz her gün şeytan benleşir sanki

Ben beni taşlarım sensiz olunca…

Kenan Şahbaz