SENSİZ OLUNCA…
Başım, gözüm değil, her yanım ağlar
Yüreğim, kapkara geceler bağlar
Cehennem yalnızlık içimi dağlar
Dökülür yaşlarım sensiz olunca…
Yazdım gök kubbeye yıldız adını
Hak bana sevdirdi sevgi tadını
Çekerim, “Zümrüdü Anka” kadını
Tespihe başlarım sensiz olunca…
Sevgi tüm hayatın can veren usu
Bu sensizlik bana zulmün koyusu
Yalnızlık Yusuf’un bir kör kuyusu
Geçmişi haşlarım sensiz olunca…
Akıl da beş para etmiyor artık
Gücüm, zorbalara yetmiyor artık
Bu sevda başımdan gitmiyor artık
Kendimi tuşlarım sensiz olunca…
Gül yüzüm her akşam, gerilir birden
Kurtul der, yalnızlık denen şu kirden
Medet umar oldum, artık zehirden
Çatılır kaşlarım sensiz olunca…
Aşkım, sevgilerim inleşir sanki
Her an sensizliğe kinleşir sanki
Sensiz her gün şeytan benleşir sanki
Ben beni taşlarım sensiz olunca…
Kenan Şahbaz