«

»

Haz 08

SEN YOKSUN!…

113ps11oi3
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
SEN YOKSUN!…
 
Gönül harmanında sevgi elerim
Tomurcuğa durur düşüncelerim
Çektiğim yalnızlık, işkencelerim
Şakıyan bülbülün gülü; sen yoksun!..
 
Sevgim coşkun, sevgim sağanak, ince
Kurul, kalbimdeki köşke keyfince
Bir bahar kanımı ateşleyince
Nazlı ümidimin tülü; sen yoksun!…
 
Yemyeşil dallarım kurudu birden
Korkarım –vallahi- aşkı tehirden
Sensizlik denilen müthiş zehirden
Arınan gönlümün gölü; sen yoksun!…
 
Dağlarıma neden, nasıl kar yağar
Aklım, hayalinle sevdayı sağar
O anda sevginin güneşi doğar
Doğan güneşimin alı; sen yoksun!…
 
Çile çeke çeke çilem dolmuyor
Buna rağmen, bu aşk hâlâ solmuyor
Hanem sensiz, gönlüm sensiz olmuyor
Bu sevginin gönül balı; sen yoksun!…
 
Ya seven, sevilen, ya inanan kör
Yoksa mevsimler mi, sen misin nankör?
Sensizlikle geçen bütün zaman kör
Hayatımın asil dalı; sen yoksun!…
 
Gören, duyan, benim halime şaştı
Yokluğunun kahrı arşa ulaştı
Dondu ümitlerim, artık buzlaştı
Yüreğimin ipek şalı; sen yoksun!…

18.04.2009