Tomurcuğa durur düşüncelerim
Çektiğim yalnızlık, işkencelerim
Şakıyan bülbülün gülü; sen yoksun!.. Sevgim coşkun, sevgim sağanak, ince
Kurul, kalbimdeki köşke keyfince
Bir bahar kanımı ateşleyince
Nazlı ümidimin tülü; sen yoksun!… Yemyeşil dallarım kurudu birden
Korkarım –vallahi- aşkı tehirden
Sensizlik denilen müthiş zehirden
Arınan gönlümün gölü; sen yoksun!… Dağlarıma neden, nasıl kar yağar
Aklım, hayalinle sevdayı sağar
O anda sevginin güneşi doğar
Doğan güneşimin alı; sen yoksun!… Çile çeke çeke çilem dolmuyor
Buna rağmen, bu aşk hâlâ solmuyor
Hanem sensiz, gönlüm sensiz olmuyor
Bu sevginin gönül balı; sen yoksun!… Ya seven, sevilen, ya inanan kör
Yoksa mevsimler mi, sen misin nankör?
Sensizlikle geçen bütün zaman kör
Hayatımın asil dalı; sen yoksun!… Gören, duyan, benim halime şaştı
Yokluğunun kahrı arşa ulaştı
Dondu ümitlerim, artık buzlaştı
Yüreğimin ipek şalı; sen yoksun!…
18.04.2009