Haksız Kazanca Satıldık!
Ama “para” uğruna…
Tam sayfa renkli ilan parasına satıldık ey halkım!
İhaleye…
İmar bedeline…
Bir dış geziye; uçak biletine; üç kuruşa!
Ruhsata…
Ranta…
Asfalta…
Haksız kazanca satıldık!
Yazık.
***
Biz bilmiyor muyuz, iki satır göz kırpmayla, bir manşetle gerdan kırmayla yatlar, yalılar satın almayı?
Şu medya maymunlarından daha mı ahmağız, biz de kapatamaz mıyız gözümüzü, kulağımızı, ağzımızı?
İstemez miyiz yani bir elimiz yağda, öteki balda yaşamayı?
“Bir sabah ansızın gelebilirler” ihtimali yok; oh ne rahat?
Ekran ekran dolaşıp eli belinde kavgaya tutuşan o zır cahil, şirret kadınlar kadar dönmüyor mu sanıyorsunuz bizim dilimiz; tatlı sözle “yılan”ı deliğinden çıkaramaz mıyız?
Cin Ali yazılarıyla köşe kadısı olanlardan daha mı kabiliyetsiziz; “yedirmeyiz” başlıklı sahte sadakatnameler dizip ihya olamaz mıyız?
Niye yapmıyoruz?
Niye ne iktidara, ne muhalefete yaranmanın mümkün olmadığı bu “yalnızlar rıhtımı” ndayız hâlâ?
Niye bıkmadan, usanmadan soruyoruz, sorguluyoruz şu “Milliyetçi düşünceye ambargo” meselesini?
Sado-mazohist miyiz; zevk mi alıyoruz birilerini kızdırıp, kaygılandırıp,huylandırıp şimşekleri üzerimize çekmekten?
Ruh hastası mıyız; sonu gelmeyen kıskançlıktan, baskıdan, kandırılmaktan keyif mi alıyoruz?
Aklı, duası bizimle olan sevdiklerimizi kaygılı yaşatmaktan mutlu mu oluyoruz?
“Tarafsızız” ayağına yatıp görmezden gelmek varken, niye çomak sokmaya çalışıyoruz, iki dönme figürüyle pekala nemalanabileceğimiz bu cömert çarka?
Onurla, gururla, davaya sahip çıktık! Satıldık!
Kaynak: http://www.yg.yenicaggazetesi.com.tr/yazargoster.php?haber=28387
Eki 19
Satıldık!
Haksız Kazanca Satıldık!
Ama “para” uğruna…
Tam sayfa renkli ilan parasına satıldık ey halkım!
İhaleye…
İmar bedeline…
Bir dış geziye; uçak biletine; üç kuruşa!
Ruhsata…
Ranta…
Asfalta…
Haksız kazanca satıldık!
Yazık.
***
Biz bilmiyor muyuz, iki satır göz kırpmayla, bir manşetle gerdan kırmayla yatlar, yalılar satın almayı?
Şu medya maymunlarından daha mı ahmağız, biz de kapatamaz mıyız gözümüzü, kulağımızı, ağzımızı?
İstemez miyiz yani bir elimiz yağda, öteki balda yaşamayı?
“Bir sabah ansızın gelebilirler” ihtimali yok; oh ne rahat?
Ekran ekran dolaşıp eli belinde kavgaya tutuşan o zır cahil, şirret kadınlar kadar dönmüyor mu sanıyorsunuz bizim dilimiz; tatlı sözle “yılan”ı deliğinden çıkaramaz mıyız?
Cin Ali yazılarıyla köşe kadısı olanlardan daha mı kabiliyetsiziz; “yedirmeyiz” başlıklı sahte sadakatnameler dizip ihya olamaz mıyız?
Niye yapmıyoruz?
Niye ne iktidara, ne muhalefete yaranmanın mümkün olmadığı bu “yalnızlar rıhtımı” ndayız hâlâ?
Niye bıkmadan, usanmadan soruyoruz, sorguluyoruz şu “Milliyetçi düşünceye ambargo” meselesini?
Sado-mazohist miyiz; zevk mi alıyoruz birilerini kızdırıp, kaygılandırıp,huylandırıp şimşekleri üzerimize çekmekten?
Ruh hastası mıyız; sonu gelmeyen kıskançlıktan, baskıdan, kandırılmaktan keyif mi alıyoruz?
Aklı, duası bizimle olan sevdiklerimizi kaygılı yaşatmaktan mutlu mu oluyoruz?
“Tarafsızız” ayağına yatıp görmezden gelmek varken, niye çomak sokmaya çalışıyoruz, iki dönme figürüyle pekala nemalanabileceğimiz bu cömert çarka?
Onurla, gururla, davaya sahip çıktık! Satıldık!
Kaynak: http://www.yg.yenicaggazetesi.com.tr/yazargoster.php?haber=28387
Tweetler yükleniyor...