ŞERİAT

Ünlü ilâhiyatçı Prof. Dr. Abdülkadir Şener Hocanın “şeriat” konusunda açıklamaları:

“Şir’at” ve “Şerîat” kelimeleri Arapça olup sözlükte; pınar, kuyu ve gölet gibi suyun bulunduğu yerlere giden “yol” anlamına gelmektedir.

İslâm hukuku terimi olarak Şerîat ve Şir’at, Kur’ân ve sahih sünnette yer alan hükümler (normlar) diye ifade edilmektedir. Maide suresi 5/48’de: “Bilin ki Biz sizden her topluma bir “şir’at”, (yol) ve yöntem verdik.”, Casiye suresi 45/18’de: “Sonra senin için de uyacağın bir “şerîat” (yol) belirledik.” buyrulmaktadır.

“Fıkıh” kelimesi de Arapça olup sözlükte, anlamak, bilmek, kavramak gibi anlamlara gelmektedir. Bu her iki terim de dilimize ve diğer dillere “İslâm hukuku” diye çevrilmektedir. Oysa bu iki deyim arasında, eski dille söylersek, “Umum husus min vecih vardır.”; yani bu iki deyimden her biri, kapsam itibarıyla bir yönden genellik ve diğer yönden özellik ifade eder. Şerîatın kapsamı dar, fıkhın kapsamı geniştir. Elbette iç içe yönleri de var. Diğer bir deyişle, Şerîat İslâm hukukudur, fıkıh ise Müslümanların hukukudur denilirse, daha doğru olur, zorlamaya gerek yok, diye düşünüyorum.

Zira Kur’ân ve sahih sünnetteki hukukî hükümler sınırlı sayıdadır. Olaylar ve işlemler ise sınırsız ve değişkendir. Dolayısıyla ortaya çıkan yeni olaylar ve sorunlar için içtihada, yorumlara gerek duyulmuş ve “fıkıh ilmi” adıyla bir bilim dalı oluşmuştur. 1400 yıllık bir süreçte oluşan fıkıh ve fakihlerin (hukukçuların) içtihat, kıyas ve yorumlarından, örf ve âdetlerden oluşan fıkhî hükümler-kuralları, eşittir şerîat değildir, şerîatın beşerî yüzü ve Tanrısal olmayan veçheleridir. Üstelik bu hükümler ve kurallar, mezheplere, coğrafî bölgelere, toplumlara ve yıllara göre farklılıklar arz etmektedir. Hele o çağların anlayış ve şartlarının gereği olarak ileri sürülen ve benimsenen birtakım görüşlerin (kavillerin), fetvaların ve tercihlerin büyük kısmı ilelebet uygulanamaz. Çünkü “Zamanın değişmesiyle hükümler de değişir.” (Bkz. Mecelle m. 39).

“Âdil olan her hüküm (norm) İslam açısından da geçerlidir.” ilkesini benimseyerek, zamanla değişmesi icap eden ve günün şartlarıyla uyuşmayan fıkhî anlayış ve kurallar bir yana bırakılıp, yeni olay ve sorunlar için bilimsel esas ve çağdaş gelişmelere göre yeni fikirler, yeni görüşler ve âdil çözümler üretilmelidir. Kılavuzumuz, Kur’ân-ı Kerîm’in Hz. Peygamber’e hitap eden, dolayısıyla hepimize yönelik olan “(Yönetimle ilgili) işlerde onlarla (insanlarla) istişare et.” (Âl-i İmran 3/159) ve “Onların işleri aralarında şûrâ (danışma) iledir.” (Şûrâ 42/38) âyet-i kerîmeleri olmalıdır. “İstişare eden hüsrana uğramaz” özlü deyişini de belleğimizden silmeyelim. Nahl suresi 16/43: “Bilmiyorsanız bilenlere sorun.” ve Yusuf suresi 12/76: “Her bilgi sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır.” âyet-i kerîmelerini de unutmayalım.

Prof. Dr. Abdülkadir ŞENER

“DEMOGRAFİK YAPININ DEĞİŞTİRİLMESİ” 

Bulgaristan’da HÖH üyesi ve Avrupa Parlamentosu Avrupa için Liberaller ve Demokratlar İttifakı Eş Başkanı İlhan Küçük, partisinin kurultayında sunduğu raporda “Bulgaristan’da demografik sorunlar ciddi bir kriz seviyesine ulaştı. Demografik kriz geleceğimizi tehdit etmektedir. Daha iyi bir yaşam arayışı içinde yüzbinlerce yurttaşımız Bulgaristan’ı terk etti. Yapılan son araştırmalara göre, Bulgaristan dünyanın en hızlı eriyen 11’inci ulusudur.” dedi.

İlhan Küçük, bahsettiği araştırmanın tamamını paylaşsa iyi olurdu… Zira şu anda dünyanın en hızlı eriyen ulusu Türk ulusudur. Bunun sebebi de Türkiye üzerinde uygulanan “stratejik göç mühendisliği” ve ekonomiyi çökertme operasyondur. Üstelik iki operasyon da doğrudan Türkiye’yi yöneten iktidar tarafından uygulanmaktadır. İktidarın amacı, nüfus yapısı ve mülkiyetini değiştirmekte olduğu Türkiye’nin Anayasasını ve rejimini de değiştirmektir.

***

Bilindiği gibi Türkiye yıllardan beri ABD’nin baskısıyla Suriye ve Afganistan’dan milyonlarca sığınmacı kabul etmiş, bunun sonucunda İstanbul, Adana, Mersin, Hatay, Kilis, Gaziantep ve Şanlıurfa’da nüfus yapısı farklı oranlarda değiştirilmiştir.

Nüfus yapısı değiştirilmekte olan illerden “Oğuzeli”nde, ilçe adından da anlaşılacağı gibi Oğuz boylarının yoğun olduğu bilinmektedir! Herhalde asıl hedef bu yapıyı yok etmektir…

AKP iktidarı AB ile “geri kabul anlaşması” da imzalayıp, Suriyelileri Türkiye’de tutmayı kabul etmiştir!

Ekonomide uygulanan akıl dışı politikalar ise Türkiye’nin tapusunun değişmesiyle sonuçlanmaktadır.

***

BM Genel Kurulu’nda İsrail’in Filistin’de uyguladığı etnik temizlik tekrar gündeme geldiğinde, bu konularda son derece hassas olan Güney Amerika ülkelerinden biri, Uluslararası Adalet Divanı’na sorulmak üzere, şöyle bir soru hazırlayabilir:

-Suriye’de iç savaş çıkararak, milyonlarca insanın Türkiye’ye sürülmesi ve Türk hükûmetinin de bu baskıya boyun eğmesi sonucunda, 2011 yılından itibaren, İstanbul, Adana, Mersin, Hatay, Kilis, Gaziantep ve Şanlıurfa gibi Türk şehirlerinin demografik yapısı, karakteri ve statüsünün değiştirilmesine yönelik faaliyetlerin ve Türk hükûmetinin kendi vatandaşları aleyhine ayrımcı mevzuat ve tedbirleri kabul etmesinin hukuki sonuçları nelerdir?

Alıntı: Arslan Bulut

PEK ÇOK SEBEP VAR

Nasıl oldu, neden bu duruma geldik, diye sorarsanız; hemen her sosyal bilim, kendi sınırları içerisinde zaman zaman birden de çok, farklı ve doğru cevaplar verebilir.

Ekonomistler bunu ekonominin kötü gidişatıyla ilişkilendirip, açlık, yokluk insanları öfkeli kıldı, diyebilir.

Eğitimciler, cehaletten, eğitim sistemindeki bozulmadan dem vurabilir.

Sosyologlar, toplumdaki aidiyet bilincinin eksildiğinden, demografik yapının bozulduğundan, toplumsal çürümüşlükten vs. pek çok nedenden bahsedebilir.

Siyaset bilimciler, her şeyin siyasetle ilişkili olduğunu, temsil edilemeyen insanların olaylara bireysel tepkiler gösterdiğini, siyasilerin topluma nefret tohumları ektiğini söyleyip, siyasilerin ayrıştırıcı ve şiddet içeren dilini eleştirebilir.

Psikologlar, insanların tüm problemlerle başa çıkamadığını;

Psikiyatristler, problemlerle başa çıkamamanın yarattığı hasarın çok daha büyük olduğunu söyleyebilir.

En önemli sebep; Anayasaya, hukuka, liyakate uymamak, yok saymaktır.

ARANIZDA ROMEN DİYOJEN’İN AKRABASI VAR MI?

Selahattin Demirtaş’ın mahkemede söylediklerine bakın: “Türkler anavatanım Kürdistan’a bin yıl önce geldiler… Anavatanım Kürdistan’ı zorla işgal eden bu devlettir… Anlaşmayı bozan devlettir…”

2012 yılıydı… Yine gündem Gazze’ydi ve İsrail bugün olduğu gibi Gazze’yi ve sivilleri vuruyordu… Aynı dönemde Türkiye’de de Apo’ya destek için cezaevlerinde açlık grevleri vardı… O günün siyasal İslâmcılarının bir kısmı, Gazze konusunda tepki koyan diğer siyasal İslâmcıları samimiyetsizlikle suçluyorlardı…

Çünkü onlara göre Türkiye ‘tağutî bir rejime sahip olduğuna göre, Türk bayrağı da ‘şirk’i temsil ediyordu!.. ‘Türk’ ve ‘Türkiye’ kavramlarıyla İslâmcılık yan yana olamazdı!.. Dolayısıyla Gazze’den önce T.C.’ye bakılmalı, Kürdistan’ı görmeli, açlık grevlerine destek verilmeliydi!..

***

O zaman bu sütunda gerçeğin altını çizmişiz: Gazze’yi bizim güneydoğumuzla ilişkilendirmek, hem Filistin’e ihanettir, hem de tarihe… Çünkü Filistin meselesi, dışarıdan gelen bir güç tarafından işgal edilmiş toprak ve zulüm meselesidir… Bu açık bir gerçektir ve bizim güneydoğu meselemizle uzaktan yakından benzerlik taşımaz…
Türkler bu coğrafyaya gelip yerleşene kadar bir çok kavimle savaştılar, bir çok devletin egemenliğine de son verdiler ama göçler, savaşlar ve yurt edinmeler sırasında, sadece Anadolu önlerinde değil, Orta Doğu’nun herhangi bir yerinde Kürt diye bilinen herhangi bir toplulukla savaş etmediler…

Türkler, tarihte, yeryüzünün herhangi bir bölgesinde Kürt hâkimiyeti vardı da, o hükümranlığa son vermiş değiller… Üzerinde Kürt egemenliği bulunan bir santimlik toprağı, savaş, ticaret veya kız alma-verme yoluyla egemenlik alanlarına katmış da değiller…

***

Tekrar tekrar ifade edelim: Bin yıllık hesapları karıştırsak, belki birçok milletle, diğer birçok Türk topluluğuyla veya tarihten silinmiş olan devletlerle hesabımız çıkar da, her şeye rağmen bizden ayrı görmek istemediğimiz Kürtlerle asla bir hesap çıkmaz…

Biz Diyarbakır’ı, Van’ı, Hakkâri’yi, Bitlis’i vatanlaştırırken üzerlerinde var olan bir Kürt egemenliğine mi son vermişiz? Kesinlikle hayır!.. Bugün bizimle beraber yaşama iradesi koyup PKK’ya bizim kadar düşman olan Kürt kardeşlerimizin de, bizden farklı düşünenlerin de yoğunlukla yaşadığı toprakları, yani Demirtaş’ın “1516’da ikiye bölündü” dediği sözde Kürdistan da dâhil toprakları ya küffar milletinden teslim aldık ya kendi kandaşlarımızdan ya da Arap hâkimiyetinden…

Tabii ki asla mümkün ve doğru değil de, eğer bir işgalden, bozulan bir anlaşmadan, bir haktan söz edeceksek, (Demirtaşgiller’le değil) Romen Diyojen’in torunlarıyla masaya oturmamız gerekiyor!..

Aksi hâlde aynı soruları soracağız: Yoksa Sultan Alparslan’ın Malazgirt’te yendiği Romen Diyojen (Demirtaşgiller’dendi de) bizim haberimiz mi olmamıştı? 1071’de yenilen Bizans İmparatorluğu, aslında Romalı taklidi yapan (Demirtaşgiller’in) devleti miydi?

***

Türkiye Cumhuriyeti işgalciymiş!.. Bunu Türklere karşı savaş kaybedenlerin varisleri değil, konuyla ilgisi hiç olmayıp terör örgütüne siyasi alan açmaya çalışan diller söylüyor!.. Kimi Arapların “Türkler bizi 500 yıl sömürdü” demeleri gibi saçma bir durum… Sanki develerini sağmışız!.. Bunların da olmayan egemenliklerine son vermişiz, işgalci olmuşuz!.. Komik ama gerçek!..

Kaynak: Servet Avcı