GÖNÜL
Uyandırma kibrin yanardağını
Kül eyler bu aşkın cennet bağını
Şahin bakışlı yar kurmuş ağını
Pençelendi ele düştü bu gönül
Kan kırmızı yanar gönül ateşi
Adı anılmakta sevdanın keşi
Aşk ile dem alır sevda güneşi
Bülbül olup dile düştü bu gönül
Can kuşu Leyla’yı buldum sanıyor
Tutsak olmuş alev, alev yanıyor
Bu aşk çile yüklü yürek kanıyor
Mecnun olup çöle düştü bu gönül
Bir aşkın ordusu kuşattı canı
Bir zafer uğruna döküyor kanı
Ferman eyleyince gönül sultanı
İbrahim’ce güle düştü bu gönül
Kuşanmış aşk ile gamzesi yakar
Bir afet aşkıyla dünyayı yıkar
Bu zalim her canın suyunu sıkar
Bile bile yola düştü bu gönül
Gam kervanı ömür yoluna çıktı
Hüzün, keder masum kuluna çıktı
Ömrün yolu kabir salına çıktı
Ecel denen sele düştü bu gönül
Kenan ŞAHBAZ