EY HAYAT!
Kurt düşmüş içine çürüdü özün
Kendine bile hiç geçmiyor sözün
Çok gaddar, zalimsin gülmedi yüzün
Ey hayat savrulan toza benzedin!
Aratıyor bana baharı kışı
Coşkun bir nehire benzer akışı
Öldürüyor beni her an yakışı
Ey hayat Kerbela, yaza benzedin!
Ömür defterini zalim dürünce
Hem de iki seksen postu serince
Böyle bir zamanda güneş görünce
Ey hayat eriyen buza benzedin!
İnancım gereği Hakk’a tapsam da
Bütün nimetlerden hisse kapsam da
Tutmadı ahengi her ne yapsam da
Ey hayat akortsuz saza benzedin!
Dizildiler bir bir ağabeylerin
İncelendi hatta tek tek boyların
Yolundu bir ömür bütün tüylerin
Ey hayat bir tüysüz kaza benzedin!
Soylu at istedik, eşeğe bindik
Her dem çabaladık, her dem didindik
Bir bayrak olmayı gaye edindik
Ey hayat paçavra, beze benzedin!
Kenan ŞAHBAZ