EĞİTİM EN BÜYÜK SERVETİMİZİ ÖĞÜTÜYOR.
Şu an ülkede’de veliler çocuklarını hangi liseye, hangi ilkokula kaydettireceklerinin derdindeler. Çocuğun eğitim branşının ne olduğu konusunda arama telaşlı yaşamaktadırlar. İktidarın eğitimin temel felsefesiyle kavgalı olması, memlekete ve vatan çocuklarına çok pahalıya mal olmuştur. 1 milyon civarında öğrenci ilkokul 1. sınıfta eğitime başlayacaktır. 12 yıl sonra liseden mezun oldukları gün bu evlatlar ne olacaktır? Ne acı ki geçmiş ve mevcut iktidarın eğitim anlayışlarındaki sakatlıklar sebebiyle vatan çocukları heder oluyor. Kara Avrupası ülkeleri içerisinde sosyal ilimler dalında eğitim görmüş insan yüzdesi nüfusuna göre en yüksek olan ülke Türkiye’dir. Hâlbuki bu oran teknik eğitimde olmalıydı. Düz lise eğitimi sonunda alınan diploma çalışma hayatının başlangıcında gence hiçbir şey vermemektedir.
1917 Sovyet devriminden sonra Lenin karısını eğitim sistemini incelemek üzere Almanya’ya göndermişti. Alman eğitimini Rusya’da uyguladılar. Bu sistemin özü; teknik eğitime önem vermek, her diploma aşamasında her genç insanı üretici hale getirmekti. Kültür dersleriyle de öğrenciye milli kimlik şuuru veriliyordu. Günümüzde bunun en canlı örneği Güney Kore’dir.
Türk toplumu küçük Sokullu’yu belki 6-7 yaşında ailesinden almış, Müslüman Türk bir ailenin eğitim ve öğretimine terk etmişti. Belli yaşa gelince Enderun’a verilmiş, buradan devlet memuriyetine alınmış, sadrazamlığa, başbakanlığa kadar yükselmişti. Dün Hıristiyan Sırp ailenin çocuğunu İslâm Türk yapısına kazandıran eğitim sistemimiz bugün ne olmuştur da vatan çocuklarını diplomalarının sayısı arttıkça kendi ailelerinden, kendi köklerinden koparır olmuştur. Kurtuluş sade dini eğitimle mümkün değildir. Dinin gerçeğini idrâk ettiren bir eğitim sistemi yavruya insan olmanın şuurunu ve güzelliklerini verebilir. Eğitim aynı zamanda milli olmalıdır. Bir başka ifadeyle Türk dilini ve Türk tarihini gence vermeli, ona milli şuur kazandırmalıdır. Ancak böylece özlediğimiz insan tipini yetiştirebiliriz. İsraftan kurtuluşun birinci şartı planlı ekonomiye geçiştir. İkincisi insan gücü planlaması ve insanımızı israf etmemektir.Eğitimin amacı bizim insanımızı bu ülkeyi sevecek, bu ülke için çalışırken hizmet aşkı duyacak insanı yetiştirmek olmalıdır. Bir ülkenin en büyük serveti insandır. Faydalanılan Kaynak: http://www.yenicaggazetesi.com.tr/egitim-ustune-31903yy.htm
Tweetler yükleniyor...