Ağa’nın iti
Merhum Hasan Pulur‘un “Olaylar ve İnsanlar” adını verdiği köşesinde kaleme aldığı ilk fıkra:
Ağanın bir köpeği var. Müthiş bir hayvan. Korkusuz ve heybetli. Sadık mı sadık. Ağanın ne istediğini bakışlarından anlıyor. Bir gün hastalanır. Hiç bir şey yemez hale gelir. Veterinere götürürler çeşitli ilaçlar yazılır. Yine de çare olmaz. Uyanığın biri ağaya “Filan köyde nefesi kuvvetli bir hoca var. Ona baktır. Bu hayvan nazara gelmiş der”. Bizimki köpeğini arabaya atıp nefesi kuvvetliye götürür. Köpek okunup üflenir sonra da muska yazılıp boynuna takılır. İşini bilen hoca bahşişini aldığı gibi bir de kuzu ister. Onu da yollarlar. Gel zaman git zaman hayvan iyileşir. Birden Ağanın aklına muska gelir. Köpeğin boynundan çıkarır ve açar. Aynen şu satırlar yazmaktadır:
Muska yazdım ağanın itine. Kavuştum kuzu etine. İyileşirse şeyime, iyileşmezse bilmem neme”…
Unutmadan bir ilave yapalım. Bu süre içerisinde veterinerin yazdığı ilaçlara hiç ara verilmemiştir.
Tweetler yükleniyor...