15 Temmuz Kanlı Darbe Girişimi
15 Temmuz darbe girişimi ve ihânet gecesinden sonra bürokrasi ve iş dünyasında başlatılan ‘temizlik harekâtı’, söz konusu olan iktidar kadroları olduğunda bir ‘arınma’ veya ‘tövbe seansları’na dönüşüyor…
“Rabbim bizi affetsin…”
“Kandırıldık…”
Şeklindeki arınma ve tövbe seanslarının iktidar kadroları için hiçbir hukukî neticesi yok…
İçlerinde en mânidar ve acıklı olanı da Diyânet İşleri Başkanı’nın itirafı:
“Diyanet olarak geç idrâk etmenin derin teessürü içindeyiz” diyor…
“Üzgünüz, geç fark ettik…” Hepsi o kadar…
Kendileri hadis âlimi ve bu kötülüğü ilk fark etmesi ve tüm tedbirleri alması gerekenlerin başında geliyor, fakat geç idrâk ediyor, ilâhiyat fakültelerini göreve dâvet ediyor…
“Parsel parsel satmanın” ve “Ne istediler de vermedik” itirafının bu ülkeye mâliyeti üzerinde hiç ama hiçbir muhasebe yapılmazken, 15 Temmuz ihânetinin ardından ‘görevi kötüye kullanmak’ veya ‘görevi ihmâl etmek’ gibi bir suçtan, kabahatten hiç ama hiç söz edilmiyor, hiç kimse hesap vermiyor…
Oysa, bağıra bağıra gelen bir felâketti bu…
Üstelik ‘kestane pazarı’nda başlamış ve 30 yılda darbe yapacak güce erişmiş bir yapının hikâyesi değil yalnızca bu felâket, kökü çok daha derinlerde…
***
Bu zavallı, marazî din telâkkîsi, Menderes ile büyük şehirlere konuşlandırıldı, Nurlu Süleyman nâmıyle mâruf Demirel ile oy karşılığı palazlandırıldı, Özal ile medya ve finans kurumu sahibi yapıldı ve nihâyet Tayyip Erdoğan liderliğindeki AKP hükümetleriyle de devletin en küçük hücresinden kozmik odasına kadar sokuldu…
Geldiğimiz nokta 15 Temmuz kanlı darbe girişimi ve ihâneti…
Kaynak: Söz itirafçılarda değil Diyanet ve İlahiyatçılarda! – Adnan İSLAMOĞULLARI
Tweetler yükleniyor...